آموزش کارآفرینی: حلقه مفقوده آموزش عالی

گسترش شتابان دانشگاه‌ها در سال‌های اخیر به اشتغال دانش‌آموختگان دانشگاهی دامن زده، به گونه‌ای که جامعه با پدیده‌ای به نام فارغ‌التحصیلان بیکار مواجه شده است. ساختار‌های موجود دانشگاه‌ها نیز در حال حاضر با هدف آموزش تخصصی شکل گرفته است و کمتر آموزش کار‌آفرینی را مد نظر قرار داده است. هر چند در حال حاضر آموزش کار‌آفرینی در دانشگاه‌ها، تا حدودی مورد توجه قرار گرفته است با این حال تا رسیدن به وضع مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. هدف مقاله حاضر بررسی آموزش کار‌آفرینی در دانشگاه‌ها است. از‌ این‌رو به بررسی شیوه‌های آموزشی کار‌آفرینی در دانشگاه‌ها پرداخته شده و با استفاده از تجارب کشورهای موفق در آموزش کار‌آفرینی در سطح دانشگاه، مدلی را برای آموزش کار‌آفرینی ارائه می‌دهد. روش کار اسنادی است و برای گرد‌آوری اطلاعات از اسناد و مدارک داخلی و خارجی، پایگاه‌های اطلاع‌رسانی معتبر، کتاب‌ها و مقالات معتبر استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که کار‌آفرینی، مهارتی قابل آموزش بوده و شیوه‌های مختلفی برای آموزش آن وجود دارد. از جمله آنها آموزش کار‌آفرینی به صورت ارائه واحد‌های درسی، ارائه دوره‌های کار‌آفرینی به صورت رسمی در قالب دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا و ادغام مهارت‌های کار‌آفرینی با سایر دروس می‌باشد.